Κάθε φορά που μαυρίζει ο ουρανός τους λούζει κρύος ιδρώτας. Ένα βάρος στην καρδιά και αγωνία. Δεν ξέρουν για τι να προσευχηθούν. Για μια βροχή που θα καθαρίσει απ' τη γη τους τα αποκαΐδια και θα ζωγραφίσει λίγο πράσινο στην ατελείωτη μαυρίλα ή για παράταση της ανομβρίας που τουλάχιστον τους εξασφαλίζει προσωρινή ασφάλεια από τις κατολισθήσεις και κατ' επέκταση σπίτι για να ζουν. Είναι σίγουρο ότι με την πρώτη δυνατή βροχή κάποιοι θα μείνουν στο δρόμο, αφού μέχρι τώρα και παρά τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις, ούτε αντιπλημμυρικά έργα έχουν γίνει, αλλά ούτε και έχει εκπονηθεί κάποιο σχέδιο για την μεταφορά τους σε κάποιο ασφαλές σημείο. Επί τούτο ο αρχικός σχεδιασμός περιλαμβάνει την δημιουργία ενός οικισμού με λυόμενα, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί λύση. Δεν είναι δυνατόν κάποιος που θα χάσει το σπίτι του και τους κόπους μια ζωή να πάει να ζήσει σε προκατασκευασμένο "βαγόνι". Η κρατική μέριμνα οφείλει να χτίσει απο την αρχή τα σπίτια των πληγέντων σε σημείο όπου θα τηρούνται οι προϋποθέσεις διαβίωσής, αλλά και θα εξασφαλίζονται όλες εκείνες οι συνθήκες, που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή από την αρχή, αξιοπρεπώς.
