Ο γραψαρχιδόπουλος

Ρε ποιος Ζαχόπουλος και μαλακίες. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ελληνική κοινωνία λέγεται γραψαρχιδόπουλος. Ρωτήστε γι’ αυτόν τους πυρόπληκτους της Ηλείας.
Τους έταξε διορισμούς, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, βοήθεια παντός τύπου, μέχρι ζωοτροφές και εργαλεία κήπου. Ο άνθρωπος δεν παίζεται. Απο τη μια εξαγγέλλει μέτρα ανακούφισης και απο την άλλη παζαρεύει τα καμμένα στους γκολφακήδες. Κάτι μου λέει πως αυτή την περίοδο των αναταραχών και των ροζ τηλεμαχιών, οι εμπρηστές της Ολυμπιακής γης, θα βρουν και πάλι την ευκαιρία να ξαναχτυπήσουν. Αυτή τη φορά, όχι με γκαζάκια και εμπρηστικούς μηχανισμούς. Αλλά με συμβόλαια και αποχαρακτηρισμούς. ΞΥΠΝΑΤΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΜΗΝ ΠΟΥΛΑΤΕ, ΜΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΣΤΕ. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΜΜΕΝΩΝ, ΠΑΡΑ ΕΙΛΩΤΕΣ ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ.

Είπαν το νερό νεράκι οι πυρόπληκτοι

Έξι μήνες κοντεύουν και τα αποκαΐδια ακόμα καπνίζουν. Αυτή τη φορά δεν καίγονται πεύκα και ιτιές καίγονται ελπίδες και ψυχές. Τα δάκρυα της εγκατάλειψης είναι πιο καυτά και απο εκείνα του καλοκαιριού. Που είναι η οικονομική βοήθεια που μοίραζε απλόχερα την προεκλογική περίοδο η κυβέρνηση; Που είναι τα χρήματα που συγκέντρωσε ο απλός κόσμος απ’ το υστέρημα του (και δεν ήταν και λίγα) για την ενίσχυση των πυροπαθών; Που είναι τα κλιμάκια των γεωπόνων και των ειδικών που θα έδιναν κατευθύνσεις για νέες καλλιέργειες και αποκατάσταση των προηγουμένων; Κανένας δεν πατάει πια το πόδι του στις στάχτες. Κανείς δεν μπορεί να τους κοιτάξει στα μάτια. Άλλωστε τι μπορούν να περιμένουν οι άνθρωποι. Εδώ χρονιάρες μέρες και η δημοτική αρχή, που έπρεπε να δίνει το παράδειγμα όσον αφορά την αλληλεγγύη και την ενίσχυση τους απέστειλε για μποναμά λογαριασμούς για κατανάλωση νερού, που ξεκινούν απο 200 ευρώ και φτάνουν μέχρι τα 350. Αν είναι δυνατόν. Τους χρεώνουν ακόμα και το νερό που τράβηξε η πυροσβεστική απο τους κρουνούς. Και ρωτάει γεμάτος απόγνωση ο μπάρμπα - Γιάννης στο καφενείο του χωριού. "Ρε παιδιά εγώ παίρνω 200 ευρώ σύνταξη απο τον ΟΓΑ. Οι λιγοστές ελιές που συμπλήρωναν το εισόδημα μου κάηκαν. Πως θα πληρώσω το λογαριασμό για το νερό που είναι 270;". Θα απαντήσει κανείς στον μπάρμπα Γιάννη; Καλή χρονιά σε όλους.... Και μην ξεχνάτε πως, "ότι δεν πάρεις μοναχός κανείς δεν θα ρθει να στο δώσει".

ΥΓ: Τι ειρωνεία. Τους ζητάνε εξωφρενικά ποσά για την κατανάλωση νερού τη στιγμή που το νερό, εξαιτίας των πυρκαγιών έχει κριθεί από τις υγειονομικές αρχές ακατάλληλο για πόση..
Πληρώνουν και για εμφιαλωμένο και για βρύσης. Ωραίος διπλός μποναμάς για τους πυρόπληκτους...

Γεμάτα καφενεία στις μέρες της ελιάς

Την χρυσή περίοδο της συγκομιδής της ελιάς διανύουμε αυτό τον καιρό και από μικρό παιδί θυμάμαι ότι οι συγκεκριμένες μέρες στην ευλογημένη επαρχία της Ολυμπίας ήταν οι πιο δύσκολες για τους καφετζήδες και οι πιο ευτυχισμένες για τους νοικοκυραίους. Από τα άγρια χαράματα άδειαζε το χωριό και μόνο μια στάση στο μπακάλικο για καμιά ρέγκα ή καμιά κονσέρβα, ήταν το πάρε - δώσε των αφοσιωμένων γεωργών με την αγορά. Τα καφενεία ερμητικά κλειστά από το πρωί μέχρι το βράδυ, ούτε οι γέροντες δεν έβγαιναν εκείνες τις μέρες. Όλοι στον ιερό αγώνα της ελιάς, της μοναδικής σίγουρης πηγής εσόδων, που μεγάλωσε γενιές και γενιές και μαζί και έμενα. Δέντρα αγιοποιημένα που τα φρόντιζαν με ευλάβεια αιώνες τώρα οι ντόπιοι και που σεβάστηκαν και δεν κατέστρεψαν ακόμα και οι Τούρκοι με τους Γερμανούς.
Το... χρυσό λάδι απο τα κλαδιά τους ήταν αυτό που εξασφάλιζε τις όμορφες γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, που γέμιζε πρόσφορα τις εκκλησιές και κέρματα τις τσέπες των πιτσιρικάδων στα κάλαντα. Αυτό ήταν που έφερε τα πρώτα βιβλία, τα ρούχα, το χαρτζιλίκι στο στρατό, τα έξοδα για τις σπουδές. Αυτό ήταν που χάριζε νοστιμιά στα αγριόχορτα τις δύσκολες μέρες της κατοχής. Αυτό ήταν που κράτησε τον κόσμο στον τόπο και κανένας μα κανένας δεν είχε δικαίωμα να πειράξει... ελιά. Μηνύσεις επί μηνύσεων και δικαστήρια επί δικαστηρίων είχαν διεξαχθεί στα κατά τόπους πταισματοδικεία για μια ρίζα ελιά. Όλοι τις προστάτευαν, τις αγαπούσαν και τις ευγνωμονούσαν... ΩΣΠΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΟΙ ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΠΥΡΚΑΪΈΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΦΑΝΙΣΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ 70% ΤΩΝ ΕΛΑΙΟΔΕΝΤΡΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ.
Οι μέρες της ελιάς είναι αυτές που διανύουμε και τα καφενεία στο χωριό είναι γεμάτα. Ούτε εκείνες τις λίγες που γλίτωσαν δεν πάνε να μαζέψουν. Μάλλον δεν θέλουν να τις πληγώσουν άλλο ή μάλλον δεν θέλουν να πληγωθούν περισσότερο και οι ίδιοι απο το αποτρόπαιο θέαμα.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ...

Εξαφανίστηκαν όλοι οι πούστηδες

Οι πλούσιες προεκλογικές υποσχέσεις έπεσαν στο κενό. Τις παρέσυραν οι πρώτες βροχές μαζί με το μαυρισμένο χώμα και τις στάχτες. Που είναι τα μέτρα στήριξης των πυροπαθών ρε ξεφτιλισμένοι; Που είναι η βοήθεια που διαλαλούσατε στο κυνήγι για τους ψήφους. Μόνο να στέλνετε επιτροπές και επιτρόπους για να κάνουν ελέγχους στα συντρίμμια και να τα βγάζουν κατοικήσιμα ξέρετε; Πως θα ζήσει ο κόσμος ρε βρομιάρηδες; Ελιές να μαζέψουν δεν υπάρχουν. Τα βοσκοτόπια είναι ακόμα σεληνιακά τοπία και επιπλέον απαγορεύεται η βόσκηση. Που είναι ρε πουσταράδες τα χρήματα που έδωσε ο κόσμος για την στήριξη των πληγέντων; Θα τα παίξετε και αυτά στο χρηματιστήριο, όπως παίξατε τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων; Που είστε και εσείς όλοι ρε φιλεύσπλαχνοι καπιτάλες που χαρίζατε χρέη και δάνεια; Τα ξεχάσατε όλα πουσταράδες. Μόνο όταν βγαίνει στο σφυρί κάνα κομμάτι καμένης γης κοψοχρονιά γυρίζετε το βλέμμα σας προς την Ηλεία. Δεν αντέχετε να βλέπετε τα καμμένα ρε; Σας πιάνουν οι τύψεις;

Δεν ιδρώνει τ' αυτί τους

Οι απόπειρες ξεπουλήματος των παραθαλάσσιων φιλέτων συνεχίζονται. Τίποτα δεν τους πτοεί τους μεγαλοκαρχαρίες, ούτε η Natura, ούτε η Green Peace, ούτε η Ελληνική δικαιοσύνη, την οποία την έχουν γραμμένη στα αρχίδια τους εδώ και χρόνια. Άλλωστε οι προσπάθειες τους να τσιμεντοποιήσουν την Ολυμπιακή γη έχουν ξεκινήσει πολλά καλοκαίρια πριν και οι καταστροφικές φωτιές του Αυγούστου, απλά ήταν ένα μέσο επίσπευσης των διαδικασιών. Τι και αν οι αποκαλύψεις στην τηλεόραση και σε μεγάλη μερίδα του Τύπου για το περιβαλλοντολογικό σκάνδαλο που συντελείται έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας, ούτε που ιδρώνει το αυτί τους. Και πως να ιδρώσει άλλωστε. Εδώ δεν λογάριασαν τις ψυχές που χάθηκαν και άρχισαν τα παζάρια πριν καλά - καλά ταφούν οι νεκροί, οι αποκαλύψεις θα τους συγκινούσαν; Γι' αυτούς ο στόχος είναι ξεκάθαρος και είναι αποφασισμένοι να τον πετύχουν με κάθε μέσο. Έχουν αποφασίσει να αντικαταστήσουν το πράσινο με τσιμέντο και θα το καταφέρουν ακόμα και αν χρειαστεί να σκοτώσουν, κάτι που ήδη έκαναν. Δεν φοβούνται κανέναν, ούτε την κυβέρνηση, ούτε την τοπική αυτοδιοίκηση, ούτε την κτηματική υπηρεσία. Και πως να τους φοβηθούν άλλωστε, αφού οι περισσότεροι εκ των προαναφερθέντων φορέων είναι και σύμμαχοι τους και περιμένουν πως και πως να πέσουν τα πρώτα μπετά για να λαδώσει το άντερο τους. Η μοναδική περίπτωσή να σωθεί η παρτίδα για την συγκεκριμένη περιοχή είναι ο μαζικός αγώνας. Οι ίδιοι οι κάτοικοι με όσους εναπομείναντες με περιβαλλοντολογική συνείδηση έχουν απομείνει σε αυτή την χώρα, να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Αφού πρώτα παραμερίσουν, προσωπικές και πολιτικές σκοπιμότητες, να σηκώσουν το ανάστημα τους να παλέψουν ενωμένοι και να θάψουν στα αποκαΐδια, όσους προσπαθήσουν να καπηλευτούν τον τόπο.

Οι στάλες της βροχής καίνε περισσότερο...

Κάθε φορά που μαυρίζει ο ουρανός τους λούζει κρύος ιδρώτας. Ένα βάρος στην καρδιά και αγωνία. Δεν ξέρουν για τι να προσευχηθούν. Για μια βροχή που θα καθαρίσει απ' τη γη τους τα αποκαΐδια και θα ζωγραφίσει λίγο πράσινο στην ατελείωτη μαυρίλα ή για παράταση της ανομβρίας που τουλάχιστον τους εξασφαλίζει προσωρινή ασφάλεια από τις κατολισθήσεις και κατ' επέκταση σπίτι για να ζουν. Είναι σίγουρο ότι με την πρώτη δυνατή βροχή κάποιοι θα μείνουν στο δρόμο, αφού μέχρι τώρα και παρά τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις, ούτε αντιπλημμυρικά έργα έχουν γίνει, αλλά ούτε και έχει εκπονηθεί κάποιο σχέδιο για την μεταφορά τους σε κάποιο ασφαλές σημείο. Επί τούτο ο αρχικός σχεδιασμός περιλαμβάνει την δημιουργία ενός οικισμού με λυόμενα, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί λύση. Δεν είναι δυνατόν κάποιος που θα χάσει το σπίτι του και τους κόπους μια ζωή να πάει να ζήσει σε προκατασκευασμένο "βαγόνι". Η κρατική μέριμνα οφείλει να χτίσει απο την αρχή τα σπίτια των πληγέντων σε σημείο όπου θα τηρούνται οι προϋποθέσεις διαβίωσής, αλλά και θα εξασφαλίζονται όλες εκείνες οι συνθήκες, που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή από την αρχή, αξιοπρεπώς.

Οι φωτιές καίνε ακόμα

Και τα δεινά δεν έχουν τελειωμό. Τη βουβαμάρα απο την απόγνωση σπάει ο ήχος απο τις πέτρες που κατρακυλάνε στις καμένες πλαγιές και ακόμα δεν έχει βρέξει. Το πόσιμο νερό στα περισσότερα χωριά κρίθηκε ακατάλληλο εξαιτίας της μόλυνσης των υδάτινων πόρων. Οι οικονομικές δυσκολίες έχουν κατασκηνώσει σε όλα τα νοικοκυριά ανεξαιρέτως και την ίδια ώρα οι απεσταλμένοι του κράτους ξεκίνησαν τα ψαλίδια στις αποζημιώσεις. Τα τρακτέρ και τα γεωργικά μηχανήματα που δεν κάηκαν, ξεπουλιούνται για δεν υπάρχουν καλλιέργειες να χρησιμοποιηθούν. Τα πρώτα κύματα μετανάστευσης προς την πρωτεύουσα ξεκινάνε.