Την χρυσή περίοδο της συγκομιδής της ελιάς διανύουμε αυτό τον καιρό και από μικρό παιδί θυμάμαι ότι οι συγκεκριμένες μέρες στην ευλογημένη επαρχία της Ολυμπίας ήταν οι πιο δύσκολες για τους καφετζήδες και οι πιο ευτυχισμένες για τους νοικοκυραίους. Από τα άγρια χαράματα άδειαζε το χωριό και μόνο μια στάση στο μπακάλικο για καμιά ρέγκα ή καμιά κονσέρβα, ήταν το πάρε - δώσε των αφοσιωμένων γεωργών με την αγορά. Τα καφενεία ερμητικά κλειστά από το πρωί μέχρι το βράδυ, ούτε οι γέροντες δεν έβγαιναν εκείνες τις μέρες. Όλοι στον ιερό αγώνα της ελιάς, της μοναδικής σίγουρης πηγής εσόδων, που μεγάλωσε γενιές και γενιές και μαζί και έμενα. Δέντρα αγιοποιημένα που τα φρόντιζαν με ευλάβεια αιώνες τώρα οι ντόπιοι και που σεβάστηκαν και δεν κατέστρεψαν ακόμα και οι Τούρκοι με τους Γερμανούς.
Το... χρυσό λάδι απο τα κλαδιά τους ήταν αυτό που εξασφάλιζε τις όμορφες γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, που γέμιζε πρόσφορα τις εκκλησιές και κέρματα τις τσέπες των πιτσιρικάδων στα κάλαντα. Αυτό ήταν που έφερε τα πρώτα βιβλία, τα ρούχα, το χαρτζιλίκι στο στρατό, τα έξοδα για τις σπουδές. Αυτό ήταν που χάριζε νοστιμιά στα αγριόχορτα τις δύσκολες μέρες της κατοχής. Αυτό ήταν που κράτησε τον κόσμο στον τόπο και κανένας μα κανένας δεν είχε δικαίωμα να πειράξει... ελιά. Μηνύσεις επί μηνύσεων και δικαστήρια επί δικαστηρίων είχαν διεξαχθεί στα κατά τόπους πταισματοδικεία για μια ρίζα ελιά. Όλοι τις προστάτευαν, τις αγαπούσαν και τις ευγνωμονούσαν... ΩΣΠΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΟΙ ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΠΥΡΚΑΪΈΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΦΑΝΙΣΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ 70% ΤΩΝ ΕΛΑΙΟΔΕΝΤΡΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ.
Οι μέρες της ελιάς είναι αυτές που διανύουμε και τα καφενεία στο χωριό είναι γεμάτα. Ούτε εκείνες τις λίγες που γλίτωσαν δεν πάνε να μαζέψουν. Μάλλον δεν θέλουν να τις πληγώσουν άλλο ή μάλλον δεν θέλουν να πληγωθούν περισσότερο και οι ίδιοι απο το αποτρόπαιο θέαμα.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου